Fatih-Harbiye - Peyami Safa

FATİH-HARBİYE – PEYAMİ SAFA

Başlıca Karakterler: Neriman , Şinasi , Faiz bey , Gülter, Ferit,Macit.

Karakter Tahlili: Neriman ; şarkın ilçesi Fatih’te büyümüştür. Yaşayışını garipsemeye başlamış. İnandırıldıkları ile inanmak istedikleri arasında sıkışıp kalmıştır. Şinasi ; Neriman’ın çocukluk bu yana arkadaşı ve aşkı. Garb kültürüne uzak tam bir şarklı olarak yaşamaktadır. Neriman ile aynı üniversiteye gitmektedirler.(anladığım kadarıyla o devrin konservatuarı,darülelhan) Fazi bey; Neriman’ın babası. Kızının son zamanlardaki değişimlerinden gayet mutsuzdur. İnancı tam bir İstanbul beyefendisidir.  Ferit; Şinasi’nin yakın arkadaşı. Gülter; Faiz beyin evinde hizmetli olarak çalışmaktadır. Macit,Neriman’ın ilgi duyduğu,onun garba hayranlık uyandırmasına minik katkıları olan okul arkadaşı.

Özet: kitap tanzimat yıllarının ürünlerini açıkça ortaya serer. Neriman büyüdükçe bulunduğu evi,mahalleyi ve ilçeyi küçümsemeye başlar. Beyoğlu onun gözünde mukaddes bir yer edinir. Giyimi,tavırları ve düşünceleri hızlı bir şekilde değişir. Buna çevresindeki insanlar özellikle Macit katkı sağlamıştır. Babası ve Şinasi bundan oldukça rahatsızdırlar. Neriman’ın içinde sönmek bilmeyen medeni olma isteğinin yersizliğini anlatmak adına bir dost meclisinde toplanırlar. O gün peşisıra olan olaylar Neriman’ın fikrinin hızla değişmesini sağlar. Köprünün diğer tarafı ne kadar ışıklı ve görkemliyse bu tarafı da o kadar huzurluydu. Böyle kalmaya karar verir.  Klasik de olsa adet yerini buluyor ve pembe yazılarla pembe sayfalara kazınan mutlu bir son. Kitap o dönemde kalmıyor aslında. Ülkenin her döneminde bu hikaye hala tekrarlanıyor. Hala insanların içinde bir takım özentiler devam ediyor. Bunu yadırgamak değil niyetim. Sadece özenilen,geçmişi olmayan batının yanında keşke köklü geçmişimiz göz önünde bulundurulup da özenmek yerine özendirmek adına neler yapabileceğimizi düşünebilsek.

Sonuç : kitabın son kısmında yer alan bir beyit: evet,ölüme mahkum olduğu için her şey boştur. Bu cihanın keşânesi kum üstüne yapılmıştır. Mazi ve istikbal,taraf taraf uçurumdur. Hararet ve su,benim yatağım ve yastığımdır. Yanmak ve boğulmak. İşte benim ayinim…

Bir ömre yetti,bir günde bitti…