Kontrbas - Patrick Süskind

Uzun zamandır bir gecede bir kitap bitirmemiştim..Kontrbas'ı okumasaydım bitiremezdim de sanırım çünkü Kontrbas 58 sayfalık bir oyun:)

Kontrbasçı, enstürmanına hiç laf söyletmiyor ama ona demediğini de bırakmıyor..Bir orkestranın kontrbas olmadan var olamayacağını iddia ederken, sevdiği kadının onu fark etmemesinin sorumluluğunu enstürmanına yüklüyor..Kitabın arka kapağında dediği gibi; ne onunla ne onsuz .

Sayfaların arasında Goethe'e rastladım..Ooo dedim eski dostum sen de mi buradaydın? :).Sadece Goethe mi?.Kimler var kimler?.Mozart var..Bethoven var.

Süskind, bildiğimiz gibi Koku romanıyla tanınır.Koku'yu da bir okuyabilsem ahhh okuyabilsem..Eğer siz Koku'yu okuyup, Kontrbas'ı okumadıysanız bence mutlaka okuyun..Zaten hemencik bitirirsiniz..

Ve kontrbasçı son sözüm sana; operada ''Sarah'' diye bağırdın mı? Çok merak ediyorum..

Arka Kapak:

Koku adlı romanı çoktan kült bir eser haline gelen Patrick Süskind, bu defa notaların dünyasına girmiş: Bir kontrbasçının öyküsünü, ses tonu giderek yükselen bir monolog biçiminde anlatıyor.

Kontrbas, cüssesiyle doğru orantılı olarak, müzisyenin evinde ve yaşamında büyük bir yer işgal ediyor. Kontrbas, müzisyenimizin hem dostu hem düşmanı; ondan kopamıyor ama onunla da olmuyor. Bu iri, hantal aletin altında eziliyor adeta. Önceleri, kontrbassız bir orkestranın düşünülemeyeceğini belirterek onu yüceltirken, monolog ilerledikçe, kontrbasa duyduğu nefret açığa çıkıyor. Ona göre bu enstrüman hep arka planda kalmaya mahkûm, bu nedenle çalanı da arka planda bırakıyor. 

Süskind’in, sanatsal yaratıcılık ile memuriyet kalıpları arasındaki çelişki, hayatı cehenneme çeviren “ne onunla ne onsuz” sevgililer gibi konuları incelikle işlediği Kontrbas, ironik, sürükleyici bir kitap.